دوست

اوووووووووووووووفامشب قراره عموم و زنش برن ورامین(خونشون)از شنبه هفته پیش اینجا بودن،خب بســـه دیگه.آخه مهمون 2 روز 3 روز نه ی هفتهحالا بابام داره به عمو میگه بزارین فردا شب بریـن داداشامیدوارم قبول نکنــــــنبه عنوان ی پسر 20 ساله زنعمو با کارگری که هر ماه میاد خونه فرقی نمیکنه، از جفتشون بیزاررررررررمحالا بیزار ک نه ولی معذبم دیگهحالا ما رو ببخشید خدافظ دوست...ادامه مطلب

HAVALLLLLLLLیعنی چی آخه؟؟؟الان ی هفتس منتظرم شر رو کم کنن،ولی برو نیستن کهبابامم بدتر از اونا. آبجیمم ک اصن تو زمین اوناااس.قبلا هم گفتم مهمون یه روز دو روز ن 3 روووز.چ خبره آخه؟؟؟؟من 20 سالمه یادم نمیاد جایی رفته باشیم که بیشتر از یه شب بمونیمیا حتی کسی غیر اینا اووووونقدر خونـه ما مونده باشه. روندی که تقریبا هر چند هفته یا در یک ماه تکرار میشه؛ینی 3 هفته نمیان باز ی هفته اینجان...البته این قضیه مشمول خود عموم نمیشه؛چون اون تقریبا دو روز یکبار خودش میاد پیش ما،بشخصه بیشتر از اینکه ننه بابام رو زیارت کنم ایشون رو میبینم. دوست...ادامه مطلب

قاعدتا باید خوشحال باشم؛چون اتفاقی که میخواستم افتاد.پس چرا خوشحال نیستم؟البته حالم نسبت ب دیروز بهتره ولی...دلم براشون تنگ میشه دیگه؛ آخخخخخخ دختر عموی خوشــــــــــــــگلم؛خیلی دوسش دارماااااا منو اینجوری نبینین حالا درسته شکست نفسی میکنم ولی اونقدرااام بد نیستم که.بحث من شناخت خود و حفظ حریم شخصیه افرادیا علی دوست...ادامه مطلب

واژه‌ی "درک میکنم"، بسیار سطحی‌تر از ماهیتِ آن است، آن چیزی که فهمیده میشود تنها حسی مختصر از همزاد پنداری ست، که گاهی به سختی می‌توان فهمید کدام زوایای آن واقعا مشترک‌اند، بهتر است این واقعیت را بپذی دوست...ادامه مطلب

من چه می‌شوم؟
من که می‌شوم؟
بعد از اسارت‌های طولانی‌ام به نام آن چیزی که تو،عشق میخواندی‌اش؟

دوست...

در انتهای این راه...
شاید چیزی شَوم، که اکنون از آن بی‌خَبَرم!

دوست...

امتناع کرده ام از واژه ی ابراز... که من از خویش به ستوه آمده ام...

دوست...

نام زندگیمان چیست اگر که ما به ترس‌هایمان باخته‌ایم و آنگونه که می‌باید از زندگی کام نگرفته‌ایم؟

دوست...

حقیقت را چه نیاز به لباس؟! لباسی نمادین چه چیز است بجز دروغی برخاسته از دورویی؟!

و میدانم چه لذتی ‌ست بر بالای بلندایی سخن گفتن در حالی که گوسپندانی به دورت حلقه زده‌اند و مشتاقانه به تو خیره‌اند! چنان حرف‌های چوپانی برای گله‌اش، و این گله را چه دیر زمانی‌ست برای فارغ شدن از آخورگاهشان... پس بگذار که همواره تو را بستایند که انسان شایسته چیزیست که بیش از همه آن را می‌ستاید!

دوست...

از این روزنه ی باریک نور میبینمت که عریان عبور میکنی و من نگاه هرزه ام سر خورده ست به هندسه ی وجودت و سقوط میکنم در تو ای "زمان"! دست می کشیدم به سوی تو تا حسرت... تا انتظار... تا آرزو، بسان سایه ای که در تمنای وجود، تا انتهای فرو افتادن خورشید کشیده شده ست...

دوست...